Koronajęzyk - analiza terminologii związanej z pandemią koronawirusa w polskich i chorwackich przekazach medialnych

Collection
Article
Download bibliographic description

Description

  • Tytuł: Koronajęzyk - analiza terminologii związanej z pandemią koronawirusa w polskich i chorwackich przekazach medialnych
  • Autor/Autorzy: EDYTA KONCEWICZ-DZIDUCH (Autor)
  • Nazwa czasopisma: Półrocznik Językoznawczy Tertium
  • Rok: 2022
  • Tom: 7
  • Numer: 2
  • ISSN: 2543-7844
  • e-ISSN: 2543-7844
  • DOI: 10.7592/Tertium.2022.7.2.223
  • Adres www:: https://journal.tertium.edu.pl/JaK/article/view/223
  • Strony od-do: 58-74
  • Abstrakt: Pandemia wirusa SARS-CoV-2 wywołała szereg zmian w różnych aspektach życia społecznego i gospodarczego: codziennym funkcjonowaniu, pracy, edukacji, komunikacji międzyludzkiej i medialnej. Nie pozostała też bez wpływu na język, w którym pojawiły się nieużywane wcześniej na tak dużą skalę terminy i określenia (pandemia, kwarantanna, zagrożenie epidemiczne, antyszczepionkowiec) oraz szereg tzw. neologizmów pandemicznych, głównie złożeń (koronaparty, koronaferie, antymaseczkowiec, kowidianie, kowidiota). Te zjawiska i przemiany w języku mają, podobnie jak pandemia, globalny charakter. Na potrzeby analizy porównawczej wybrano dwa języki słowiańskie: polski i chorwacki, by wskazać mechanizmy działania, podobieństwa i różnice w tzw. koronajęzyku (koronagovor/ koronarazgovor), jako nowym zjawisku w obrębie komunikacji społecznej. Analizie komparatystycznej poddano terminologię specjalistyczną oraz określenia potoczne związane z tematyką pandemii, obecne w polskich i chorwackich przekazach medialnych w II połowie 2021 r. i na początku 2022 r.
  • Słowa kluczowe:
    • język
    • koronawirus
    • media
    • neologizm
    • pandemia
  • Dyscyplina: nauki o kulturze i religii

MARC

  • 002 $a Koronajęzyk - analiza terminologii związanej z pandemią koronawirusa w polskich i chorwackich przekazach medialnych
  • 003 $a EDYTA KONCEWICZ-DZIDUCH (Autor)
  • 003 $b 0000-0003-2075-7644
  • 004 $a Oryginalny artykuł naukowy
  • 006 $a Półrocznik Językoznawczy Tertium
  • 008 $a 2022
  • 009 $a 7
  • 010 $a 2
  • 011 $a 2543-7844
  • 012 $a 2543-7844
  • 013 $a 10.7592/Tertium.2022.7.2.223
  • 014 $a https://journal.tertium.edu.pl/JaK/article/view/223
  • 015 $a 58-74
  • 019 $a Pandemia wirusa SARS-CoV-2 wywołała szereg zmian w różnych aspektach życia społecznego i gospodarczego: codziennym funkcjonowaniu, pracy, edukacji, komunikacji międzyludzkiej i medialnej. Nie pozostała też bez wpływu na język, w którym pojawiły się nieużywane wcześniej na tak dużą skalę terminy i określenia (pandemia, kwarantanna, zagrożenie epidemiczne, antyszczepionkowiec) oraz szereg tzw. neologizmów pandemicznych, głównie złożeń (koronaparty, koronaferie, antymaseczkowiec, kowidianie, kowidiota). Te zjawiska i przemiany w języku mają, podobnie jak pandemia, globalny charakter. Na potrzeby analizy porównawczej wybrano dwa języki słowiańskie: polski i chorwacki, by wskazać mechanizmy działania, podobieństwa i różnice w tzw. koronajęzyku (koronagovor/ koronarazgovor), jako nowym zjawisku w obrębie komunikacji społecznej. Analizie komparatystycznej poddano terminologię specjalistyczną oraz określenia potoczne związane z tematyką pandemii, obecne w polskich i chorwackich przekazach medialnych w II połowie 2021 r. i na początku 2022 r.
  • 021 $a język
  • 021 $a koronawirus
  • 021 $a media
  • 021 $a neologizm
  • 021 $a pandemia
  • 966 $a nauki o kulturze i religii
  • 985 $a Wydział Filozoficzny
  • 985 $b Instytut Kulturoznawstwa i Dziennikarstwa

Dublin Core

Files

4+Koncewicz_Dziduch.pdf (404 KB)

  • Licence: CC BY-NC-ND 4.0
  • Text version: Final published
  • Availability: Published

Download