Zespół stresu pourazowego w psychozie

Collection
Article
Download bibliographic description
  • Tytuł: Zespół stresu pourazowego w psychozie
  • Autor/Autorzy:
  • Nazwa czasopisma: Psychiatria i Psychologia Kliniczna-JOURNAL OF PSYCHIATRY AND CLINICAL PSYCHOLOGY
  • Rok: 2024
  • Tom: 24
  • Numer: 3
  • ISSN: 1644-6313
  • e-ISSN: 1644-6313
  • DOI: 10.15557/PiPK.2024.0032
  • Adres www:: https://www.psychiatria.com.pl/index.php/wydawnictwa/2024-vol-24-no-3/zespol-stresu-pourazowego-w-psychozie
  • Strony od-do: 260-266
  • Abstrakt:
    • Diagnoza zaburzeń z kręgu schizofrenii często przysłania inne problemy psychopatologiczne, np. zespół stresu pourazowego, którego częstość w ciągu całego życia u osób z psychozą jest znacznie wyższa niż w populacji ogólnej i wynosi 14–53%. Samo doświadczenie psychozy i jej leczenie, zwłaszcza przy pierwszym epizodzie, może być urazowe i niekiedy prowadzi do zespołu stresu pourazowego, który może mieć specyficzny obraz kliniczny. Rozpoznawanie stresu pourazowego u osób z psychozą jest trudne z wielu powodów, składają się na to trudności w zbieraniu wywiadu dotyczącego traumy, trudności diagnostyczne, wynikające z podobieństwa objawów stresu pourazowego i psychozy oraz barier systemowych w opiece zdrowotnej. Dodatkowym problemem może być konstrukcja kryteriów diagnostycznych zespołu stresu pourazowego w klasyfikacji DSM-5, które utrudniają zakwalifikowanie doświadczeń związanych z psychozą jako urazowych. Wprowadzona w ICD-11 diagnoza złożonego zespołu stresu pourazowego jest słabo zbadana wśród osób z psychozą, jednak pierwsze badania wskazują na jego dużą częstość w tej grupie. W identyfikacji traumatycznych doświadczeń pomocne może być zastosowanie narzędzi przesiewowych, natomiast w postawieniu trafnej diagnozy stresu pourazowego u osób z psychozą przydatne są kwestionariusze samoopisowe i wywiady diagnostyczne. Psychoterapia stresu pourazowego w kontekście psychozy jest skuteczna i bezpieczna, a ponadto ma wpływ na poprawę wyników leczenia samej psychozy. Najlepiej zbadanymi metodami są terapia poznawczo-behawioralna skoncentrowana na traumie oraz EMDR (eye movement desensitisation and reprocessing).
    • The diagnosis of schizophrenia spectrum disorders often overshadows other psychopathological issues, such as post-traumatic stress disorder (PTSD), which has a significantly higher lifetime prevalence in individuals with psychosis, ranging from 14% to 53%, compared to the general population. The experience of psychosis and its treatment, particularly during the first episode, can be traumatic and frequently leads to PTSD, which may present with a specific clinical profile. Recognising PTSD in individuals with psychosis is challenging for several reasons: difficulties in gathering a trauma history, diagnostic challenges arising from the similarity between PTSD and psychosis symptoms, and systemic barriers in healthcare. An additional complication is the structure of PTSD diagnostic criteria in the DSM-5 classification, which can make it difficult to classify psychosis-related experiences as traumatic. The diagnosis of complex PTSD, as introduced in the ICD-11, is poorly studied among individuals with psychosis, though initial research indicates its high prevalence in this group. Screening tools can be helpful in identifying traumatic experiences, while self-report questionnaires and diagnostic interviews are useful in accurately diagnosing PTSD in individuals with psychosis. Psychotherapy for PTSD in the context of psychosis is both effective and safe, and it also contributes to improved treatment outcomes for psychosis itself. The most well-researched methods are traumafocused cognitive behavioural therapy and eye movement desensitisation and reprocessing (EMDR).
  • Słowa kluczowe:
    • EMDR
    • psychoza
    • PTSD
    • trauma
  • Dyscyplina: psychologia
  • 002 a Zespół stresu pourazowego w psychozie
  • 003 b 0000-0001-6913-0186
  • 003 a Igor Pietkiewicz (Autor)
  • 003 a Radosław Tomalski (Autor)
  • 004 a Artykuł przeglądowy
  • 006 a Psychiatria i Psychologia Kliniczna-JOURNAL OF PSYCHIATRY AND CLINICAL PSYCHOLOGY
  • 008 a 2024
  • 009 a 24
  • 010 a 3
  • 011 a 1644-6313
  • 012 a 1644-6313
  • 013 a 10.15557/PiPK.2024.0032
  • 014 a https://www.psychiatria.com.pl/index.php/wydawnictwa/2024-vol-24-no-3/zespol-stresu-pourazowego-w-psychozie
  • 015 a 260-266
  • 019 a Diagnoza zaburzeń z kręgu schizofrenii często przysłania inne problemy psychopatologiczne, np. zespół stresu pourazowego, którego częstość w ciągu całego życia u osób z psychozą jest znacznie wyższa niż w populacji ogólnej i wynosi 14–53%. Samo doświadczenie psychozy i jej leczenie, zwłaszcza przy pierwszym epizodzie, może być urazowe i niekiedy prowadzi do zespołu stresu pourazowego, który może mieć specyficzny obraz kliniczny. Rozpoznawanie stresu pourazowego u osób z psychozą jest trudne z wielu powodów, składają się na to trudności w zbieraniu wywiadu dotyczącego traumy, trudności diagnostyczne, wynikające z podobieństwa objawów stresu pourazowego i psychozy oraz barier systemowych w opiece zdrowotnej. Dodatkowym problemem może być konstrukcja kryteriów diagnostycznych zespołu stresu pourazowego w klasyfikacji DSM-5, które utrudniają zakwalifikowanie doświadczeń związanych z psychozą jako urazowych. Wprowadzona w ICD-11 diagnoza złożonego zespołu stresu pourazowego jest słabo zbadana wśród osób z psychozą, jednak pierwsze badania wskazują na jego dużą częstość w tej grupie. W identyfikacji traumatycznych doświadczeń pomocne może być zastosowanie narzędzi przesiewowych, natomiast w postawieniu trafnej diagnozy stresu pourazowego u osób z psychozą przydatne są kwestionariusze samoopisowe i wywiady diagnostyczne. Psychoterapia stresu pourazowego w kontekście psychozy jest skuteczna i bezpieczna, a ponadto ma wpływ na poprawę wyników leczenia samej psychozy. Najlepiej zbadanymi metodami są terapia poznawczo-behawioralna skoncentrowana na traumie oraz EMDR (eye movement desensitisation and reprocessing).
  • 020 a The diagnosis of schizophrenia spectrum disorders often overshadows other psychopathological issues, such as post-traumatic stress disorder (PTSD), which has a significantly higher lifetime prevalence in individuals with psychosis, ranging from 14% to 53%, compared to the general population. The experience of psychosis and its treatment, particularly during the first episode, can be traumatic and frequently leads to PTSD, which may present with a specific clinical profile. Recognising PTSD in individuals with psychosis is challenging for several reasons: difficulties in gathering a trauma history, diagnostic challenges arising from the similarity between PTSD and psychosis symptoms, and systemic barriers in healthcare. An additional complication is the structure of PTSD diagnostic criteria in the DSM-5 classification, which can make it difficult to classify psychosis-related experiences as traumatic. The diagnosis of complex PTSD, as introduced in the ICD-11, is poorly studied among individuals with psychosis, though initial research indicates its high prevalence in this group. Screening tools can be helpful in identifying traumatic experiences, while self-report questionnaires and diagnostic interviews are useful in accurately diagnosing PTSD in individuals with psychosis. Psychotherapy for PTSD in the context of psychosis is both effective and safe, and it also contributes to improved treatment outcomes for psychosis itself. The most well-researched methods are traumafocused cognitive behavioural therapy and eye movement desensitisation and reprocessing (EMDR).
  • 021 a EMDR
  • 021 a psychoza
  • 021 a PTSD
  • 021 a trauma
  • 022 a EMDR
  • 022 a psychosis
  • 022 a PTSD
  • 022 a trauma
  • 966 a psychologia
  • 985 a Wydział Filozoficzny
  • 985 b Instytut Psychologii

2024_art_Tomalski_R_Pietkiewicz_I_Zespół stresu pourazowego w psychozie.pdf (150 KB)

Download
Repozytorium Akademii Ignatianum w Krakowie, które jest częścią Portalu Pracowniczego zostało zrealizowane w ramach projektu „Program wzmocnienia potencjału dydaktycznego Uczelni na rzecz rozwoju regionalnego” POWR.03.05.00-00-ZR10/18 współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.