Noël Coypel’s educational journey to Rome at the end of 1672 and the beginning of 1673

MARC

• 002 $a Noël Coypel’s educational journey to Rome at the end of 1672 and the beginning of 1673
• 003 $b 0000-0002-1894-5454
• 003 $a BARBARA HRYSZKO (Autor)
• 004 $a Oryginalny artykuł naukowy
• 006 $a Rocznik Filozoficzny Ignatianum
• 008 $a 2021
• 011 $a 2300-1402
• 013 $a 10.35765/rfi.2021.2702.11
• 014 $a https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/rfi/article/view/2095
• 015 $a 217-232
• 017 $a angielski
• 019 $a Celem artykułu jest przedstawienie okoliczności mianowania Noëla Coypela na stanowisko rektora Akademii Francuskiej w Rzymie oraz prześledzenie trasy jego dydaktycznej podróży z Paryża do Rzymu, którą przemierzał wraz z powierzonymi sobie stypendystami Prix de Rome. Tekst jest próbą odpowiedzi na pytania: dlaczego obrano trudniejszą trasę przez Alpy (a nie np. rzeczno-morską), na czym polegał edukacyjny charakter wędrówki, jaką rolę w zabezpieczeniu wyprawy odgrywały przekazane Coypelowi dokumenty. Artykuł bazuje na analizie dokumentacji administracyjnej za panowania Ludwika XIV, listach nadintedntentów i dyrektorów Akademii Francuskiej w Rzymie, rachunkach budynków królewskich, protokołach Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby w Paryżu. W artykule zastosowano metodę analityczną, porównawczą, syntetyczną, krytykę źródeł, wnioskowanie argumentum ex silentio, a przy omawianiu trasy podróży – metodę geograficzną. Choć podróż była celowa, związana z objęciem stanowiska, to jednak Coypel tak ją poprowadził, by nie tyle szybko znaleźć się u celu, ale by jak najwięcej pokazać swoim studentom. Coypel zapoznawał królewskich stypendystów z arcydziełami malarstwa i rzeźby w ośrodkach na trasie wiodącej przez Dijon, Lyon, Chambéry, przełęcz Mont Cenis, Turyn, Mediolan, Bolonię i Florencję. Przeprawa przez Alpy, mimo iż niebezpieczna, była najczęściej obierana ze względu na renomę artystyczną tamtejszych miast. Podróż była edukacyjna, kosztem komfortu czy bezpieczeństwa. Coypel jako przewodnik i nauczyciel (paidagōgós ) prowadził swoich podopiecznych czuwając nad ich nauczaniem podczas i dzięki podróży. Wędrowanie do Wiecznego Miasta było częścią edukacji (paideía) malarza w wieku XVII i stanowiło element pracy dydaktycznej Coypela pozwalającej młodzieży czerpać inspiracje z bezpośredniego obcowania z arcydziełami. Wędrówka miała wybitnie dydaktyczno-artystyczny charakter, ale także inicjacyjny, bo wtajemniczała stopniowo i przygotowywała na doświadczenie Rzymu – centrum ówczesnego życia artystycznego.
• 020 $a The aim of this article is to present the circumstances of Noël Coypel’s appointment as rector of the French Academy in Rome and to trace the route of his didactic journey from Paris to Rome with the Prix de Rome scholars entrusted to him. The paper is an attempt to answer the following questions: why a more difficult route through the Alps was chosen (and not, for example, a river and sea route), in what way was the journey educational, and what role did the documents given to Coypel play in securing the expedition. The article is based on an analysis of administrative records during the reign of Louis XIV, lists of superintendents and directors of the French Academy in Rome, accounts of royal buildings, and minutes of the Royal Academy of Painting and Sculpture in Paris. The paper uses the analytical method, the comparative method, the synthetic method, source criticism, argumentum ex silentio inference, and the geographical method when discussing the itinerary Although the trip was purposeful and related to Coypel’s new position, he designed it in such a way as to not so much get to the destination quickly, but to show his students as much as possible. Coypel introduced the royal scholars to masterpieces of painting and sculpture at centers along a route through Dijon, Lyon, Chambéry, the Mont Cenis Pass, Turin, Milan, Bologna and Florence. The crossing of the Alps, though dangerous, was most often chosen because of the artistic reputation of the cities there. The trip was educational at the expense of comfort or safety. Coypel, as a guide and teacher (paidagōgós – παιδαγωγός) led his charges by overseeing their learning during and through the journey. Wandering to the Eternal City was part of a painter’s education (paideía – παιδεία) in the seventeenth century and was part of Coypel’s didactic work allowing young people to be inspired by direct exposure to masterpieces. The journey had an eminently didactic and artistic character, but also an initiatory one, as it gradually initiated and prepared the students for the experience of Rome, the center of artistic life at that time.
• 966 $a nauki o kulturze i religii
• 985 $a Wydział Filozoficzny
• 985 $b Instytut Kulturoznawstwa

Dublin Core

Indexes

• Title: Noël Coypel’s educational journey to Rome at the end of 1672 and the beginning of 1673
• Author: BARBARA HRYSZKO (Autor)
• Journal: Rocznik Filozoficzny Ignatianum
• Date: 2021
• Discipline: nauki o kulturze i religii
• Structure:
  • Instytut Kulturoznawstwa
  • Wydział Filozoficzny
• Language: angielski

Files