Pedagogika Dobrej Nowiny : perspektywa katolicka

Kolekcja
monografie
Pobierz opis bibliograficzny

Opis

  • Tytuł: Pedagogika Dobrej Nowiny : perspektywa katolicka
  • Autor:
  • Wydawca: Akademia Ignatianum w Krakowie
  • Rok: 2020
  • Miejsce wydania: Kraków
  • Adres URL: https://wydawnictwo.ignatianum.edu.pl/pedagogika-dobrej-nowiny.htm
  • ISBN: 978-83-7614-485-6
  • Abstrakt w j. polskim: Wysiłki pedagogiczne, niezależnie od przyjętych form i założeń, zakładają niesienie osobie pomocy w osiąganiu dojrzałości i samodzielności. Niekiedy mówi się nawet o wspomaganiu jej w osiąganiu dobrostanu – szczęścia poprzez działanie wespół z innymi. Dla pedagogiki ważne jest wskazanie źródeł, z których wyprowadzane są założenia podejmowanych działań. To one wyznaczają rozumienie podmiotów uczestniczących w procesach wychowania i podejmowanej nad nimi refleksji naukowej. Przyjmując, że człowiek jest osobą, wewnętrznie nastawioną na osiąganie dobra, szczęścia, życia w miłości, autorzy monografii podjęli starania opisania rozwojowego potencjału Ewangelii. Poddali analizie proksemicznej sześć ewangelicznych narracji. Efektem tak przeprowadzonych badań są założenia pedagogiki Dobrej Nowiny. Najpierw przywołano opowiadanie o spotkaniu Pana Jezusa zmartwychwstałego z Tomaszem (J 20, 19‑29). Opowiadanie to kreśli typową sytuacją wychowawczą. Na podstawie przeprowadzonej analizy autorzy monografii odkryli, że przyjęcie zmartwychwstania Jezusa za fakt, nie tylko uzdalnia człowieka do nowego spojrzenia na codzienność, ale przede wszystkim stanowi fundament pedagogicznego myślenia i działania. Analizując kolejną perykopę o spotkaniu Jezusa z młodym dorosłym, znanym jako bogaty młodzieniec (Mt 19, 16‑22), pokazali, że Biblia promuje podmiotowy charakter wychowania. Zwrócili uwagę na wielopodmiotowy charakter procesów wychowania i naukowej refleksji nad nimi. Kolejnym przyczynkiem do zbudowania wyrastającej z Ewangelii teorii pedagogicznej było skupienie się na treści ukazującej rozumienie procesów wychowania. Za tekst najbardziej reprezentatywny uznali opowiadanie o spotkaniu Pana Jezusa z Nikodemem (J 3, 1‑21). W toku analizy i interpretacji wykazali, że Boże Objawienie wymaga poznania naturalnego i religijnego. Na podstawie analizy kolejnego opowiadania o wstąpieniu Jezusa do nieba (Mk 16, 9‑20), którego przesłaniem jest ukazanie człowiekowi możliwości osiągnięcia ostatecznego szczęścia, podjęto temat celu ludzkiego życia, a więc i celu wychowania. Z kolei zasady osiągania wychowawczego i życiowego celu przedstawione zostały na podstawie analizy perykopy, która opowiada o doświadczeniach uczniów wędrujących do Emaus (Łk 24, 13‑35). Analiza i interpretacja biblijnej perykopy pokazała, że do osiągnięcia tak rozumianego celu zmierzają procesy wychowania oparte na strategii towarzyszenia wyrastającej z jezuickiej tradycji ćwiczeń duchowych. Zbudowany na niej model wychowania złożony jest z pięciu elementów: kontekst, doświadczenie, refleksja, ocena i działanie. Ostatnim elementem przeprowadzonych analiz było pokazanie, w jakiej mierze założenia przedstawione w poprzednich rozdziałach znajdują odzwierciedlenie w praktyce wychowawczej. Została do tego wykorzystania perykopa o umyciu nóg apostołom podczas Ostatniej Wieczerzy (J 13, 1‑17). Ukazuje ona pedagogię Jezusa, której istotnym elementem jest świadectwo. Założenie to streszcza się w zasadzie: od czynów do słów; najpierw pokazać, a potem objaśniać sens. Inspiracji do takiego myślenia o Ewangelii autorzy doszukali się w biblijnym przesłaniu objaśniającym pedagogię Boga niosącego ludzkości ostateczne wyzwolenie z mocy zła i śmierci. Idąc tym tokiem myślenia, postawili pytanie o to, co znaczy, że współczesne myślenie i działanie pedagogiczne można budować na wielowiekowym doświadczeniu chrześcijaństwa? Przeprowadzone analizy perykop biblijnych umożliwiły opisanie kierunków myślenia i działania o charakterze wychowawczym. Punktem wyjścia jest pokazanie, że ich inicjatorem jest zmartwychwstały Jezus. Wiąże się to z eksponowanym przez Ewangelię postrzeganiem podmiotu wychowania – człowieka jako osoby. Przyjmując, że człowiek‑osoba jest wewnętrznie nastawiony w kierunku miłości, pedagogika Dobrej Nowiny za cel swoich badań przyjmuje potencjał wychowawczy Ewangelii.
  • Abstrakt w j. angielskim: Irrespective of the adopted forms and assumptions, the objective of pedagogical efforts is helping children to become mature and independent. Some people even say that pedagogy supports children’s wellbeing and happiness through teaching them how to work with other people. In pedagogy it is important to indicate the sources from which the assumptions for particular actions are derived. Such sources determine the way of understanding the subjects who participate in educational processes and the scientific reflection on them. Assuming that a person aims at achieving goodness, happiness and love, the authors of the monograph tried to describe the developmental potential of the Gospels. They carried out a proxemic analysis of six Gospel narratives as a result of which they formulated the assumptions of the pedagogy of the Good News. First, they analysed the story in which the risen Jesus meets Thomas (J:20,19-29). The narrative outlines a typical educational situation. On the basis of the analysis, the authors of the monograph discovered that the adoption of Jesus’ resurrection as a fact not only makes it possible for a person to renew his/her perception of everyday life, but it also constitutes the basis for pedagogical thinking and acting. Analysing the story about Jesus and the young rich man (Mt 19:16,22), the authors showed that the Bible promotes the subjective nature of upbringing. They emphasized the multi-entity nature of educational processes and scientific reflection on them. Another inspiration for developing a pedagogical theory rooted in the Gospel was focusing on a text that presents the way of understanding educational processes. The authors decided that the most adequate story in that regard was the text about Jesus’ meeting with Nicodemus (J 3:1-21). While analysing and interpreting the story, they proved that God’s Revelation requires natural and religious cognition. Based on the analysis of another story about the ascension of Jesus (Mk 16:9-20), which speaks about the opportunity to gain ultimate happiness, the authors investigated the issue of the meaning of human life and the objective of upbringing. In turn, the principles of achieving the goal of life and education were analysed on the basis of the narrative in which Jesus’ disciples are on their way to Emaus (Luke 24:13-35). The analysis and interpretation of the Biblical text resulted in the conclusion that such a goal can be achieved through applying the strategy of accompanying rooted in the Jesuit tradition of spiritual exercises. The model of education built on this tradition consists of five elements: context, experience, reflection, evaluation, and action. The last element of the analyses that were carried out was showing to which extent the assumptions presented in the previous chapters are reflected in the educational practice. In order to do this, the authors used the description of washing the disciples’ feet during the Last Supper (J:13,1-17). It shows Jesus’ pedagogy an important element of which is witness. This assumption is summarized in the principle: from actions to words; first show, and then explain the meaning. The authors concluded that the Gospels are characterized by such thinking after analysing the Biblical pedagogy of God who wants to ultimately free people from the power of evil and death. The researchers decided to answer the following question: what does it mean that the contemporary pedagogical thinking and acting can be built on the centuries-old experience of Christianity? The analyses of the above-mentioned Biblical texts made it possible for the authors to describe educational directions of thinking and acting. Their starting point is showing that their initiator is the risen Christ. This is connected with the way in which the Gospel perceives the subject of education: as a person.
  • Słowa kluczowe :
    • chrześcijaństwo
    • Dobra Nowina
    • doświadczenie
    • godność
    • pedagogia ignacjańska
    • pedagogika religii
    • personalizm
    • świadectwo
    • towarzyszenie wychowawcze
    • zbawienie
  • Język tekstu: polski
  • Struktura:
    • Wydział Pedagogiczny
    • Instytut Nauk o Wychowaniu
  • Dyscyplina:
    • pedagogika
    • pedagogika

MARC

  • 002 $a Pedagogika Dobrej Nowiny : perspektywa katolicka
  • 003 $a ZBIGNIEW MAREK (Autor)
  • 003 $e 0000-0002-4580-1819
  • 003 $a ANNA WALULIK (Autor)
  • 003 $e 0000-0002-5607-6974
  • 004 $a Publikacja recenzowana
  • 005 $a 2020
  • 006 $c Akademia Ignatianum w Krakowie
  • 007 $a 978-83-7614-485-6
  • 011 $a https://wydawnictwo.ignatianum.edu.pl/pedagogika-dobrej-nowiny.htm
  • 012 $a Biblioteka Pedagogiki Ignacjańskiej
  • 016 $a Kraków
  • 017 $a 245
  • 018 $a polski
  • 021 $a Wysiłki pedagogiczne, niezależnie od przyjętych form i założeń, zakładają niesienie osobie pomocy w osiąganiu dojrzałości i samodzielności. Niekiedy mówi się nawet o wspomaganiu jej w osiąganiu dobrostanu – szczęścia poprzez działanie wespół z innymi. Dla pedagogiki ważne jest wskazanie źródeł, z których wyprowadzane są założenia podejmowanych działań. To one wyznaczają rozumienie podmiotów uczestniczących w procesach wychowania i podejmowanej nad nimi refleksji naukowej. Przyjmując, że człowiek jest osobą, wewnętrznie nastawioną na osiąganie dobra, szczęścia, życia w miłości, autorzy monografii podjęli starania opisania rozwojowego potencjału Ewangelii. Poddali analizie proksemicznej sześć ewangelicznych narracji. Efektem tak przeprowadzonych badań są założenia pedagogiki Dobrej Nowiny. Najpierw przywołano opowiadanie o spotkaniu Pana Jezusa zmartwychwstałego z Tomaszem (J 20, 19‑29). Opowiadanie to kreśli typową sytuacją wychowawczą. Na podstawie przeprowadzonej analizy autorzy monografii odkryli, że przyjęcie zmartwychwstania Jezusa za fakt, nie tylko uzdalnia człowieka do nowego spojrzenia na codzienność, ale przede wszystkim stanowi fundament pedagogicznego myślenia i działania. Analizując kolejną perykopę o spotkaniu Jezusa z młodym dorosłym, znanym jako bogaty młodzieniec (Mt 19, 16‑22), pokazali, że Biblia promuje podmiotowy charakter wychowania. Zwrócili uwagę na wielopodmiotowy charakter procesów wychowania i naukowej refleksji nad nimi. Kolejnym przyczynkiem do zbudowania wyrastającej z Ewangelii teorii pedagogicznej było skupienie się na treści ukazującej rozumienie procesów wychowania. Za tekst najbardziej reprezentatywny uznali opowiadanie o spotkaniu Pana Jezusa z Nikodemem (J 3, 1‑21). W toku analizy i interpretacji wykazali, że Boże Objawienie wymaga poznania naturalnego i religijnego. Na podstawie analizy kolejnego opowiadania o wstąpieniu Jezusa do nieba (Mk 16, 9‑20), którego przesłaniem jest ukazanie człowiekowi możliwości osiągnięcia ostatecznego szczęścia, podjęto temat celu ludzkiego życia, a więc i celu wychowania. Z kolei zasady osiągania wychowawczego i życiowego celu przedstawione zostały na podstawie analizy perykopy, która opowiada o doświadczeniach uczniów wędrujących do Emaus (Łk 24, 13‑35). Analiza i interpretacja biblijnej perykopy pokazała, że do osiągnięcia tak rozumianego celu zmierzają procesy wychowania oparte na strategii towarzyszenia wyrastającej z jezuickiej tradycji ćwiczeń duchowych. Zbudowany na niej model wychowania złożony jest z pięciu elementów: kontekst, doświadczenie, refleksja, ocena i działanie. Ostatnim elementem przeprowadzonych analiz było pokazanie, w jakiej mierze założenia przedstawione w poprzednich rozdziałach znajdują odzwierciedlenie w praktyce wychowawczej. Została do tego wykorzystania perykopa o umyciu nóg apostołom podczas Ostatniej Wieczerzy (J 13, 1‑17). Ukazuje ona pedagogię Jezusa, której istotnym elementem jest świadectwo. Założenie to streszcza się w zasadzie: od czynów do słów; najpierw pokazać, a potem objaśniać sens. Inspiracji do takiego myślenia o Ewangelii autorzy doszukali się w biblijnym przesłaniu objaśniającym pedagogię Boga niosącego ludzkości ostateczne wyzwolenie z mocy zła i śmierci. Idąc tym tokiem myślenia, postawili pytanie o to, co znaczy, że współczesne myślenie i działanie pedagogiczne można budować na wielowiekowym doświadczeniu chrześcijaństwa? Przeprowadzone analizy perykop biblijnych umożliwiły opisanie kierunków myślenia i działania o charakterze wychowawczym. Punktem wyjścia jest pokazanie, że ich inicjatorem jest zmartwychwstały Jezus. Wiąże się to z eksponowanym przez Ewangelię postrzeganiem podmiotu wychowania – człowieka jako osoby. Przyjmując, że człowiek‑osoba jest wewnętrznie nastawiony w kierunku miłości, pedagogika Dobrej Nowiny za cel swoich badań przyjmuje potencjał wychowawczy Ewangelii.
  • 022 $a Irrespective of the adopted forms and assumptions, the objective of pedagogical efforts is helping children to become mature and independent. Some people even say that pedagogy supports children’s wellbeing and happiness through teaching them how to work with other people. In pedagogy it is important to indicate the sources from which the assumptions for particular actions are derived. Such sources determine the way of understanding the subjects who participate in educational processes and the scientific reflection on them. Assuming that a person aims at achieving goodness, happiness and love, the authors of the monograph tried to describe the developmental potential of the Gospels. They carried out a proxemic analysis of six Gospel narratives as a result of which they formulated the assumptions of the pedagogy of the Good News. First, they analysed the story in which the risen Jesus meets Thomas (J:20,19-29). The narrative outlines a typical educational situation. On the basis of the analysis, the authors of the monograph discovered that the adoption of Jesus’ resurrection as a fact not only makes it possible for a person to renew his/her perception of everyday life, but it also constitutes the basis for pedagogical thinking and acting. Analysing the story about Jesus and the young rich man (Mt 19:16,22), the authors showed that the Bible promotes the subjective nature of upbringing. They emphasized the multi-entity nature of educational processes and scientific reflection on them. Another inspiration for developing a pedagogical theory rooted in the Gospel was focusing on a text that presents the way of understanding educational processes. The authors decided that the most adequate story in that regard was the text about Jesus’ meeting with Nicodemus (J 3:1-21). While analysing and interpreting the story, they proved that God’s Revelation requires natural and religious cognition. Based on the analysis of another story about the ascension of Jesus (Mk 16:9-20), which speaks about the opportunity to gain ultimate happiness, the authors investigated the issue of the meaning of human life and the objective of upbringing. In turn, the principles of achieving the goal of life and education were analysed on the basis of the narrative in which Jesus’ disciples are on their way to Emaus (Luke 24:13-35). The analysis and interpretation of the Biblical text resulted in the conclusion that such a goal can be achieved through applying the strategy of accompanying rooted in the Jesuit tradition of spiritual exercises. The model of education built on this tradition consists of five elements: context, experience, reflection, evaluation, and action. The last element of the analyses that were carried out was showing to which extent the assumptions presented in the previous chapters are reflected in the educational practice. In order to do this, the authors used the description of washing the disciples’ feet during the Last Supper (J:13,1-17). It shows Jesus’ pedagogy an important element of which is witness. This assumption is summarized in the principle: from actions to words; first show, and then explain the meaning. The authors concluded that the Gospels are characterized by such thinking after analysing the Biblical pedagogy of God who wants to ultimately free people from the power of evil and death. The researchers decided to answer the following question: what does it mean that the contemporary pedagogical thinking and acting can be built on the centuries-old experience of Christianity? The analyses of the above-mentioned Biblical texts made it possible for the authors to describe educational directions of thinking and acting. Their starting point is showing that their initiator is the risen Christ. This is connected with the way in which the Gospel perceives the subject of education: as a person.
  • 023 $a chrześcijaństwo
  • 023 $a Dobra Nowina
  • 023 $a doświadczenie
  • 023 $a godność
  • 023 $a pedagogia ignacjańska
  • 023 $a pedagogika religii
  • 023 $a personalizm
  • 023 $a świadectwo
  • 023 $a towarzyszenie wychowawcze
  • 023 $a zbawienie
  • 025 $a Pedagogika Dobrej Nowiny : perspektywa katolicka
  • 336 $a Monografia naukowa
  • 985 $a Wydział Pedagogiczny
  • 985 $b Instytut Nauk o Wychowaniu
  • 999 $a pedagogika
  • 999 $a pedagogika

Dublin Core