Pedagogical Anthropology as Existential Risk Prevention : A Critical Take on the Techno-Progressive Discourses of Artificial General Intelligence and Moral Enhancement

Kolekcja
artykuły
Pobierz opis bibliograficzny

Opis

  • Tytuł: Pedagogical Anthropology as Existential Risk Prevention : A Critical Take on the Techno-Progressive Discourses of Artificial General Intelligence and Moral Enhancement
  • Autor/Autorzy: Markus Lipowicz (Autor)
  • Nazwa czasopisma: Studia Paedagogica Ignatiana
  • Rok: 2017
  • ISSN: 2450-5358
  • DOI: 10.12775/SPI.2017.1.004
  • Adres www:: http://apcz.umk.pl/czasopisma/index.php/SPI/article/view/SPI.2017.1.004
  • Strony od-do:
    • 73-101
    • 1.65
  • Język: angielski
  • Abstrakt:
    • Pedagogiczna antropologia jako prewencja ryzyka egzystencjalnego - krytyczne ujęcie techno-progresywnych dyskursów wokół sztucznej inteligencji i moralnego ulepszenia Artykuł podejmuje problematykę badań nad ogólną sztuczną inteligencją (OSI) w odniesieniu do koncepcji ryzyka egzystencjalnego Nicka Bostroma oraz propozycji moralnego ulepszenia człowieka Ingmara Perssona i Juliana Savulescu z perspektywy pedagogiczno-antropologicznej. Główny nacisk zostanie położony na nieobecność paradygmatu pedagogicznego w dyskursie techno-progresywnym, co wiąże się z bardzo ograniczoną ideą edukacji i rozwoju ludzkiego. Aby móc zapobiec ryzykom egzystencjalnym, dyskurs techno-progresywny powinien przynajmniej w jakimś stopniu odnieść się do jakiegoś podejścia humanistyki. Antropologia pedagogiczna jest tą dziedziną wiedzy, która w szczególności podejmuje refleksję nad z gory przyjmowanymi i przez to często niewyartykułowanymi obrazami człowieka, funkcjonującymi w obrebie rozmaitych dyscyplin, i to właśnie ona powinna z tego powodu być postrzegana jako wyzwanie dla wyłącznie ilościowej perspektywy badań nad OSI i transhumanizmem. Będę argumentować, iż zamiast zmuszać czlowieka do fizycznej adaptacji do sztucznych urządzeń, jak to sugerują dyskursy techno-progresywne, najbardziej skuteczna droga uniknięcia przyszłego ryzyka egzystencjalnego wynikającego z relacji między człowiekiem a wysoko rozwiniętą technologią mogłoby polegać – jak proponuje John Gray Cox – na sprawieniu, aby OSI przyjęla podstawowe wartości humanistyczne, które zintegrowałyby jej aktywność w spolecznych interakcjach zachodzących w obrębie świata życia (Lebenswelt).
    • The article undertakes the problem of AGI (Artificial General Intelligence) research with reference to Nick Bostrom’s concept of existential risk and Ingmar Persson’s/Julian Savulescu’s proposal of biomedical moral enhancement from a pedagogical-anthropological perspective. A major focus will be put on the absence of pedagogical paradigms within the techno-progressive discourse, which results in a very reduced idea of education and human development. In order to prevent future existential risks, the techno-progressive discourse should at least to some extent refer to the qualitative approaches of humanities. Especially pedagogical anthropology reflects the presupposed and therefore frequently unarticulated images of man withing the various scientific disciplines and should hence be recognized as a challenge to the solely quantitative perspective of AGI researches and transhumanism. I will argue that instead of forcing man to adapt physically to artificial devices, as the techno-progressive discourses cerning the relationship between mankind and highly advanced technology would be—as John Gray Cox proposes—making AGIs adopt crucial human values, which would integrate their activity into the social interactions of the lifeworld (Lebenswelt).

MARC

  • 002 $a Pedagogical Anthropology as Existential Risk Prevention : A Critical Take on the Techno-Progressive Discourses of Artificial General Intelligence and Moral Enhancement
  • 003 $a Markus Lipowicz (Autor)
  • 004 $a Oryginalny artykuł naukowy
  • 006 $a Studia Paedagogica Ignatiana
  • 008 $a 2017
  • 011 $a 2450-5358
  • 013 $a 10.12775/SPI.2017.1.004
  • 014 $a http://apcz.umk.pl/czasopisma/index.php/SPI/article/view/SPI.2017.1.004
  • 015 $a 73-101
  • 016 $a 1.65
  • 017 $a angielski
  • 019 $a Pedagogiczna antropologia jako prewencja ryzyka egzystencjalnego - krytyczne ujęcie techno-progresywnych dyskursów wokół sztucznej inteligencji i moralnego ulepszenia Artykuł podejmuje problematykę badań nad ogólną sztuczną inteligencją (OSI) w odniesieniu do koncepcji ryzyka egzystencjalnego Nicka Bostroma oraz propozycji moralnego ulepszenia człowieka Ingmara Perssona i Juliana Savulescu z perspektywy pedagogiczno-antropologicznej. Główny nacisk zostanie położony na nieobecność paradygmatu pedagogicznego w dyskursie techno-progresywnym, co wiąże się z bardzo ograniczoną ideą edukacji i rozwoju ludzkiego. Aby móc zapobiec ryzykom egzystencjalnym, dyskurs techno-progresywny powinien przynajmniej w jakimś stopniu odnieść się do jakiegoś podejścia humanistyki. Antropologia pedagogiczna jest tą dziedziną wiedzy, która w szczególności podejmuje refleksję nad z gory przyjmowanymi i przez to często niewyartykułowanymi obrazami człowieka, funkcjonującymi w obrebie rozmaitych dyscyplin, i to właśnie ona powinna z tego powodu być postrzegana jako wyzwanie dla wyłącznie ilościowej perspektywy badań nad OSI i transhumanizmem. Będę argumentować, iż zamiast zmuszać czlowieka do fizycznej adaptacji do sztucznych urządzeń, jak to sugerują dyskursy techno-progresywne, najbardziej skuteczna droga uniknięcia przyszłego ryzyka egzystencjalnego wynikającego z relacji między człowiekiem a wysoko rozwiniętą technologią mogłoby polegać – jak proponuje John Gray Cox – na sprawieniu, aby OSI przyjęla podstawowe wartości humanistyczne, które zintegrowałyby jej aktywność w spolecznych interakcjach zachodzących w obrębie świata życia (Lebenswelt).
  • 020 $a The article undertakes the problem of AGI (Artificial General Intelligence) research with reference to Nick Bostrom’s concept of existential risk and Ingmar Persson’s/Julian Savulescu’s proposal of biomedical moral enhancement from a pedagogical-anthropological perspective. A major focus will be put on the absence of pedagogical paradigms within the techno-progressive discourse, which results in a very reduced idea of education and human development. In order to prevent future existential risks, the techno-progressive discourse should at least to some extent refer to the qualitative approaches of humanities. Especially pedagogical anthropology reflects the presupposed and therefore frequently unarticulated images of man withing the various scientific disciplines and should hence be recognized as a challenge to the solely quantitative perspective of AGI researches and transhumanism. I will argue that instead of forcing man to adapt physically to artificial devices, as the techno-progressive discourses cerning the relationship between mankind and highly advanced technology would be—as John Gray Cox proposes—making AGIs adopt crucial human values, which would integrate their activity into the social interactions of the lifeworld (Lebenswelt).

Dublin Core