Polityka historyczna

Kolekcja
redakcje
Pobierz opis bibliograficzny

Opis

  • Tytuł: Polityka historyczna
  • Redaktor/Redaktorzy:
    • JOANNA LUBECKA (Redaktor)
    • Maciej Zakrzewski (Redaktor)
  • Wydawca: Akademia Ignatianum w Krakowie
  • Rok: 2023
  • Miejsce wydania: Kraków
  • Liczba stron: 392
  • Adres URL: https://slownikispoleczne.ignatianum.edu.pl/pliki/polityka_historyczna_pl.pdf
  • Abstrakt w j. polskim: Pojęcie polityki historycznej, które w przestrzeni akademickiej jest kategorią względnie nową, odnosi się do splotu świata polityki i pamięci, który cechuje życie polityczne od najdawniejszych czasów. Tożsamość wspólnotowa w wymiarze społecznym i politycznym zawsze wymagała odniesienia do spójnej opowieści o przeszłości, wokół której mogły się ogniskować społeczności, jak i instytucje władzy. Historiografia niemal zawsze w czasach przednowożytnych miała charakter polityczny, a więc subiektywny i partykularny. Nowożytna próba wykształcenia obiektywnej nauki historycznej tworzyła nadzieję na możliwość stworzenia opartej na rozumie historii uniwersalnej (znanej bardziej pod pojęciem „historii powszechnej”). Jednak wysiłki na rzecz zobiektywizowania myślenia o przeszłości nie tylko nie przełamały, lecz zaciemniły relacje pomiędzy praktycznymi wymogami życia wspólnot i państw a narracją historyczną. Doświadczenie XX wieku wymownie ukazało, że polityka (rozumiana nie tylko jako instrumentalna gra o władzę, ale i jako realizacja dobra wspólnego) nie może obyć się bez historii. Rozwód polityki i historii okazał się nieskuteczny; konieczne jest zatem ucywilizowanie wzajem- nych związków i w tym kontekście wagi nabiera, tak często obecnie przywoływana w różnych aspektach, kategoria „polityki historycznej”. XXI stulecie nie przyniosło ostatecznego końca historii, a zatem i końca polityki w tradycyjnym rozumieniu. Przebieg procesów globalizacyjnych i kształtowanie się społeczeństw wielokulturowych dobitnie ukazują, że problem zakorzenienia nie odszedł do przeszłości, a wręcz zyskał na wyrazistości. Obecnie rozgrywająca się wojna na Ukrainie ujawniła, że linia frontu nie tylko przebiega w przestrzeni fizycznej, ale również symbolicznej. Będąc wojną o przyszłość, jest również konfliktem o przeszłość. Autorzy haseł tomu Słowników społecznych poświęconego polityce historycznej podjęli próbę możliwie szerokiego zaprezentowania wielu zróżnicowanych aspektów zagadnienia. Tom został podzielony na dwie części: pierwsza, „teoretyczna”, ukazuje samo pojęcie polityki historycznej, a także związki z różnymi obszarami życia politycznego i społecznego (stosunki międzynarodowe, prawo, aksjologia, edukacja itd.); druga, „praktyczna”, zawiera wybrane studia przypadków polityk historycznych w poszczególnych krajach. Wybór był podyktowany specyfiką doświadczenia poszczególnych krajów, wynikającego z trudnej przeszłości związanej z wojną (szczególnie drugą wojną światową) oraz doświadczeniem systemów totalitarnych. W związku z polimorficznym charakterem zagadnienia staraliśmy się je pokazać w różnych kontekstach i z perspektywy różnych dziedzin nauki, jak historia, prawo, politologia, filozofia, medioznawstwo i kulturoznawstwo. W tomie uwzględniono również spostrzeżenia wynikające z praktycznej realizacji polityki historycznej, głównie w wymiarze edukacyjnym. Należy jednak pamiętać, że prezentowany zbiór ma charakter słownikowy. Jego celem jest syntetyczne przedstawienie zasadniczych problemów, które są szczegółowo rozwijane w literaturze przedmiotu (przywołanej w bibliografii). Badania nad zagadnieniem polityki historycznej w Polsce są młodym, ale dynamicznie rozwijającym się obszarem wiedzy, który w obliczu niezwykle żywiołowych sporów toczonych w przestrzeni krajowej, jak i międzynarodowej, narażony jest na instrumentalizację lub zbytnie upartyjnienie. Zamiarem redaktorów było rzetelne ukazanie polityki historycznej jako jednego z kluczowych wymiarów polityki państwa, niezbędnego w budowaniu tożsamości wspólnotowej, realizowaniu celów polityki międzynarodowej, której nie należy jednak identyfikować z narracjami poszczególnych opcji politycznych.
  • Słowa kluczowe w j. polskim:
    • polityka historyczna
    • polityka pamięci
  • Struktura:
    • Wydział Pedagogiczny
    • Instytut Nauk o Polityce i Administracji
  • Dyscyplina: nauki o polityce i administracji

MARC

  • 002 $a Polityka historyczna
  • 003 $a JOANNA LUBECKA (Redaktor)
  • 003 $b 0000-0002-2965-7925
  • 003 $a Maciej Zakrzewski (Redaktor)
  • 003 $b 0000-0002-2608-7533
  • 004 $a Monografia naukowa
  • 005 $a 2023
  • 008 $b Akademia Ignatianum w Krakowie
  • 009 $a 978-83-7614-583-9
  • 013 $a https://slownikispoleczne.ignatianum.edu.pl/pliki/polityka_historyczna_pl.pdf
  • 014 $a Słowniki społeczne
  • 018 $a Kraków
  • 019 $a 392
  • 024 $a Pojęcie polityki historycznej, które w przestrzeni akademickiej jest kategorią względnie nową, odnosi się do splotu świata polityki i pamięci, który cechuje życie polityczne od najdawniejszych czasów. Tożsamość wspólnotowa w wymiarze społecznym i politycznym zawsze wymagała odniesienia do spójnej opowieści o przeszłości, wokół której mogły się ogniskować społeczności, jak i instytucje władzy. Historiografia niemal zawsze w czasach przednowożytnych miała charakter polityczny, a więc subiektywny i partykularny. Nowożytna próba wykształcenia obiektywnej nauki historycznej tworzyła nadzieję na możliwość stworzenia opartej na rozumie historii uniwersalnej (znanej bardziej pod pojęciem „historii powszechnej”). Jednak wysiłki na rzecz zobiektywizowania myślenia o przeszłości nie tylko nie przełamały, lecz zaciemniły relacje pomiędzy praktycznymi wymogami życia wspólnot i państw a narracją historyczną. Doświadczenie XX wieku wymownie ukazało, że polityka (rozumiana nie tylko jako instrumentalna gra o władzę, ale i jako realizacja dobra wspólnego) nie może obyć się bez historii. Rozwód polityki i historii okazał się nieskuteczny; konieczne jest zatem ucywilizowanie wzajem- nych związków i w tym kontekście wagi nabiera, tak często obecnie przywoływana w różnych aspektach, kategoria „polityki historycznej”. XXI stulecie nie przyniosło ostatecznego końca historii, a zatem i końca polityki w tradycyjnym rozumieniu. Przebieg procesów globalizacyjnych i kształtowanie się społeczeństw wielokulturowych dobitnie ukazują, że problem zakorzenienia nie odszedł do przeszłości, a wręcz zyskał na wyrazistości. Obecnie rozgrywająca się wojna na Ukrainie ujawniła, że linia frontu nie tylko przebiega w przestrzeni fizycznej, ale również symbolicznej. Będąc wojną o przyszłość, jest również konfliktem o przeszłość. Autorzy haseł tomu Słowników społecznych poświęconego polityce historycznej podjęli próbę możliwie szerokiego zaprezentowania wielu zróżnicowanych aspektów zagadnienia. Tom został podzielony na dwie części: pierwsza, „teoretyczna”, ukazuje samo pojęcie polityki historycznej, a także związki z różnymi obszarami życia politycznego i społecznego (stosunki międzynarodowe, prawo, aksjologia, edukacja itd.); druga, „praktyczna”, zawiera wybrane studia przypadków polityk historycznych w poszczególnych krajach. Wybór był podyktowany specyfiką doświadczenia poszczególnych krajów, wynikającego z trudnej przeszłości związanej z wojną (szczególnie drugą wojną światową) oraz doświadczeniem systemów totalitarnych. W związku z polimorficznym charakterem zagadnienia staraliśmy się je pokazać w różnych kontekstach i z perspektywy różnych dziedzin nauki, jak historia, prawo, politologia, filozofia, medioznawstwo i kulturoznawstwo. W tomie uwzględniono również spostrzeżenia wynikające z praktycznej realizacji polityki historycznej, głównie w wymiarze edukacyjnym. Należy jednak pamiętać, że prezentowany zbiór ma charakter słownikowy. Jego celem jest syntetyczne przedstawienie zasadniczych problemów, które są szczegółowo rozwijane w literaturze przedmiotu (przywołanej w bibliografii). Badania nad zagadnieniem polityki historycznej w Polsce są młodym, ale dynamicznie rozwijającym się obszarem wiedzy, który w obliczu niezwykle żywiołowych sporów toczonych w przestrzeni krajowej, jak i międzynarodowej, narażony jest na instrumentalizację lub zbytnie upartyjnienie. Zamiarem redaktorów było rzetelne ukazanie polityki historycznej jako jednego z kluczowych wymiarów polityki państwa, niezbędnego w budowaniu tożsamości wspólnotowej, realizowaniu celów polityki międzynarodowej, której nie należy jednak identyfikować z narracjami poszczególnych opcji politycznych.
  • 026 $a polityka historyczna
  • 026 $a polityka pamięci
  • 336 $a Redakcja naukowa monografii naukowej
  • 985 $a Wydział Pedagogiczny
  • 985 $b Instytut Nauk o Polityce i Administracji
  • 999 $a nauki o polityce i administracji

Dublin Core

Pliki

polityka_historyczna_pl.pdf (2,34 MB)

  • Licencja: Licencja Repozytorium
  • Wersja tekstu: Ostateczna opublikowana
  • Dostępność: Publiczny

Pobierz